Portretfoto is gemaakt door Berten Steenwegen
Luc Peeters
‘Wie is dit? Wat is dat? Waarom? Waarvoor dient dat? Waar komt het vandaan?…’ tot ergernis van ouders, leerkrachten, ooms en tantes bleef de kleine Luc Peeters (°1960) maar doorvragen. Elk antwoord wierp een nieuwe vraag op. Als een surfer op een golf van informatie die steeds hoger wordt, op weg naar een strand van kennis dat zich steeds verder bevindt.
Fotografie, het uit verbazing vastleggen van de wereld in zelfgekozen uitsneden van tijd en ruimte, interesseerde hem vanaf de leeftijd van twaalf jaar. Geheel op zichzelf bestudeerde hij alle aspecten van de fotografie. In de dorpsbibliotheek ontleende hij alle beschikbare boeken aangaande optica en chemie. Omdat het volume te dik was om in de beperkte uitleentijd van drie weken te lezen, nam hij verschillende malen na elkaar de ‘Encyclopedie van de Fotografie’ mee. Ansel Adams’ zonesysteem had hij onder de knie voor hij een degelijke reflexcamera had. Hij wist hoe hij zelf films moest ontwikkelen, lang voor hij beschikte over een eigen doka. De onbevangen reportagestijl van Henri Cartier-Bresson werd zijn grote voorbeeld en inspiratie. Luc Peeters was vroegrijp, ook in de (beroeps-)fotografie. De omslag van hobby naar betaald ging vanzelf. Vanaf zijn zestiende sprong hij op de fiets om voor zijn talloze neven, nichten en vrienden uit het dorp de huwelijksreportages te verzorgen. Op zijn zeventiende maakte hij zijn eerste professionele huwelijksreportage in onderaanneming voor een befaamde beroepsfotograaf uit het naburige stadje Turnhout. Omdat hij nog niet beschikte over een rijbewijs, speelde zijn oudste broer de hele dag chauffeur.
Op zijn vijftiende werd hij meegezogen in het ruimte-epos ‘2001 – A Space Odyssey’ van Stanley Kubrick. Het mysterieuze verhaal over de evolutie van de mens, van Aap tot Artificiële Intelligentie, verfilmd in hallucinante beelden, bleef hem door het hoofd spoken. Luc Peeters besliste na de middelbare school om ook filmregisseur te worden! Fotograaf was hij tenslotte al.
En dat bleef hij ook, want van een Belgische filmindustrie was in 1983 (nog) geen sprake. Na de ruimtereis landde hij weer op aarde, waar hij op 1 september 1984 een fotozaak overnam. Dit was een bijhuis van de fotograaf uit Turnhout waarvoor hij ondertussen regelmatig in onderaanneming opdrachten deed; Foto Keoon-Antwerpen bleek echter een lege doos. Gelukkig maakte Luc Peeters snel faam als vernieuwend huwelijksfotograaf. De mens, met zijn authentieke gevoelens, in zijn eigen omgeving, stond daarin steeds centraal, eerder dan het kunstmatig decoratieve van de huwelijksdag. Cliché’s werden doorbroken. De oppervlakkige schil van het voorspelbaar theatrale werd doorboord om door te dringen tot de kern. Zijn aanpak betekende een stijlbreuk met de gevestigde, in scène gezette huwelijksfotografie die we als vanzelfsprekend aannamen. Zijn etalage in Antwerpen werd bezocht en gekopieerd. Uiteindelijk stond ze, tussen kerken en musea, op het parcours van de stadsgidsen. Wereldberoemd is wellicht een beetje grootsprakig, maar via de mond-tot-mond reclame maakte hij huwelijksreportages voor klanten in alle landen van Europa, in New York, Jamaica en Canada.
Naast het reportagewerk werd Luc Peeters ook een gerenommeerd studiofotograaf. Terwijl hij zich op reportage bediende van wat voorhanden was, gebeurde er in de studio niets zonder dat hij er zelf voor zorgde: achtergrond, compositie, belichting, kadrage,… alles was een bewuste keuze van de fotograaf waarmee hij de foto opbouwde. Zonder zijn ingeving ontstond er in de fotostudio niets, terwijl het huwelijksfeest ook perfect zou doorgaan zonder zijn aanwezigheid.
Tevens werd hij gedurende achtentwintig jaar de vaste fotograaf voor een grote Nederlandse hotelketen. De interieurfotografie die hij daarvoor beoefende betekende het tegengestelde van het impulsieve: elk beeld werd perfect uitgelicht, tot in het kleinste detail gestyled en vastgelegd op groot formaat. Naast het reportage- en studiowerk waren er altijd hotelopdrachten, vooral in Nederland maar ook in alle andere landen van Europa.
Luc Peeters werd actief in beroepsverengingen, zowel in België als in Europa. Hij gaf workshops en spreekbeurten over zijn eigen werk in de hele wereld. Staande ovaties in volle auditoria waren daarbij de regel.
Als voorzitter van de Federation of European Photographers (FEP) bedacht en ontwikkelde hij het QEP, een kwalificatiesysteem voor fotografen. Dit wordt vandaag toegepast van Ierland tot Rusland, en van Finland tot Spanje. Het kwalificatiesysteem houdt rekening met de verschillende tradities en stijlgevoeligheden in de diverse landen van Europa.
De oneindige ontdekkingstocht beperkt zich niet tot de fotografie. Schrijven is een ander medium dat Luc Peeters graag beoefent. Het gaat daarbij zowel om reportages als over eigen, poëtische creaties. Vele jaren leverde hij geschreven bijdragen voor verschillende magazines, zowel over fotografie, over beeldende kunstenaars, over steden, wijnen, champagnes, auto’s, moto’s, parfum, enzovoort… In 2018 richtte hij het STUDIO-magazine op waarvoor hij de meeste bijdragen leverde, alsook de eindredactie deed.